เปรียบเทียบสินเชื่อ SME ไม่มีหลักทรัพย์ 

คู่มือภาพรวมทั้งหมด | เช็กคุณสมบัติของฉัน | เช็กลิสต์เอกสาร 

เวลาพูดถึง สินเชื่อ SME แบบไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน เจ้าของกิจการส่วนใหญ่มักเริ่มจากคำถามว่า

• “ธนาคารไหนดอกเบี้ยถูกสุด?”

• “ที่ไหนอนุมัติง่ายสุด?”

แต่พอได้ “ใบข้อเสนอสินเชื่อ” จากหลายที่จริง ๆ กลับตัดสินใจยากกว่าเดิม เพราะแต่ละดีลมีทั้ง
ค่างวดไม่เท่ากัน ระยะเวลาผ่อนไม่เท่ากัน ค่าใช้จ่ายแฝง และเงื่อนไขยิบย่อยเต็มไปหมด

บทความนี้จะชวนคุณมองสินเชื่อแบบ “ดีลทางการเงิน” แทนที่จะมองแค่ “ดอกเบี้ยเท่าไร”
โดยโฟกัส 5 ส่วนตาม Outline:

1. เกณฑ์เทียบสินเชื่อ SME ไม่มีหลักทรัพย์ที่ควรดูให้ครบ

2. วิธีใช้ตารางเปรียบเทียบข้อเสนอให้เห็นภาพ

3. ดีลแบบไหนเหมาะ–ไม่เหมาะกับธุรกิจในสถานการณ์ต่าง ๆ

4. ตัวอย่างสถานการณ์จริง พร้อมอ้างอิงโปรแกรมสินเชื่อในตลาดปี 2567–2568

5. สรุปมุมคิด สำหรับใช้เป็นเช็กลิสต์ก่อนเซ็นเอกสารกู้

เกณฑ์เทียบ: ดูอะไรบ้างเวลามีข้อเสนอสินเชื่อหลายดีล

เวลาคุณมีข้อเสนอสินเชื่อจาก 2–3 แห่ง สิ่งแรกที่ควรทำคือ “จับทุกดีลมาอยู่บนกระดาษแผ่นเดียวกัน” แล้วเทียบให้ครบอย่างน้อย 6 แกนนี้

1) โครงสร้างวงเงินและวิธีใช้

• วงเงินที่ได้เทียบกับยอดขาย/กำไรของธุรกิจ (เช่น กี่เท่าของยอดขายต่อปี)

• ใช้ได้แบบไหน: เงินก้อนครั้งเดียว หรือวงเงินหมุนเวียน

• ต้องเบิกใช้ภายในกี่เดือน ถ้าไม่เบิกใช้ครบมีค่าธรรมเนียมหรือไม่

ทำไมสำคัญ
บางดีลวงเงินดูสูง แต่บังคับเบิกเต็มหรือจำกัดวิธีใช้จนไม่ตรง pattern เงินสดของธุรกิจจริง ๆ

2) ภาระจ่ายคืนต่อเดือน (ไม่ใช่แค่ดอกเบี้ย)

สำหรับแต่ละดีล ให้คุณเขียนตัวเลข 3 ค่าไว้คู่กัน

• ค่างวดต่อเดือน หรือยอดชำระขั้นต่ำ

• ระยะเวลาผ่อน (เช่น 24, 36, 60 เดือน)

• ถ้าเป็นวงเงินหมุนเวียน ให้ดูยอดดอกเบี้ยขั้นต่ำต่อเดือน

แล้วถามตัวเองตรง ๆ ว่า

“ถ้ายอดขายแย่ลง 20–30% สัก 3–6 เดือนติดกัน เรายังจ่ายไหวไหม?”

ถ้าคำตอบคือ “เสียว ๆ” ดีลนั้นอาจเสี่ยงเกินไปสำหรับสภาพธุรกิจตอนนี้

3) เกณฑ์อนุมัติและเอกสาร

แต่ละธนาคารไม่ได้ดูแค่ “มียอดขายเท่าไร” เท่านั้น แต่ยังให้ความสำคัญกับ

• งบการเงิน: มีไหม? อัปเดตไหม?

• Statement: เงินเข้า–ออกในบัญชีธุรกิจสม่ำเสมอหรือไม่

• เอกสารภาษี: ภ.พ.30 / ภ.ง.ด. / ภ.พ.50 ฯลฯ

• เอกสารประกอบอื่น ๆ: สัญญางาน ใบแจ้งหนี้ ยอดขายผ่านระบบดิจิทัล ฯลฯ

ตัวอย่างเช่น สินเชื่อ “Smile Biz ธุรกิจยิ้มได้” ของ SME D Bank ที่เน้นช่วย SME เข้าถึงเงินทุนดอกเบี้ยถูก โดยไม่ต้องใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน และใช้ข้อมูลธุรกิจจริงมาพิจารณาวงเงินแทนการดูทรัพย์สินล้วน ๆ

หรือโปรแกรม “จิ๋วสุดแจ๋ว” ที่ออกแบบมาสำหรับผู้ประกอบการรายย่อยรายได้ไม่เกิน 1.8 ล้านบาทต่อปี วงเงินสูงสุด 500,000 บาท ไม่ต้องใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน แต่ผูกกับการเข้าอบรมพัฒนาธุรกิจเพื่อแลกส่วนลดค่าธรรมเนียมและดอกเบี้ย

เกณฑ์อนุมัติแบบนี้สะท้อนว่าธนาคารดู “คุณภาพเอกสารและพฤติกรรมธุรกิจ” มากกว่าทรัพย์สินอย่างเดียว

4) ค่าใช้จ่ายแฝงและค่าธรรมเนียมทั้งหมด

อย่าดูแค่ดอกเบี้ยต่อปี ให้ลองรวม:

• ค่าธรรมเนียมจัดสินเชื่อ

• ค่าประเมิน / ค่าทำนิติกรรม (ถ้ามี)

• ค่าธรรมเนียมรายปีของวงเงิน

• ค่าค้ำประกัน (เช่น บสย. ในบางโปรแกรมของ SME D Bank)

แล้วค่อยประเมิน “ต้นทุนต่อปีโดยประมาณ” ของแต่ละดีล เพื่อใช้เป็นฐานเปรียบเทียบ

5) ความยืดหยุ่นของเงื่อนไข

• สามารถปรับโครงสร้างหนี้ได้ไหมในอนาคต

• มีค่าปรับกรณีปิดก่อนกำหนดหรือไม่

• มีข้อกำหนดเรื่องยอดเงินคงเหลือในบัญชี หรือการเดินบัญชีขั้นต่ำหรือเปล่า

ดีลดอกเบี้ยถูกแต่เงื่อนไขแข็งมาก ๆ อาจไม่เหมาะกับธุรกิจที่ยอดขายเหวี่ยงตามฤดูกาล

6) ความเสี่ยงต่อ “สายป่าน” ของกิจการ

• ค่างวดรวม (ทั้งเก่าและใหม่) คิดเป็นกี่เปอร์เซ็นต์ของรายได้ต่อเดือน

• เมื่อกู้เพิ่มแล้ว DSCR (ความสามารถชำระหนี้) ของธุรกิจดีขึ้นหรือแย่ลง

• ถ้าใช้วงเงินเต็ม ธุรกิจยังมี buffer รับวิกฤตได้กี่เดือน

การคิดเรื่อง “สายป่าน” ทำให้เราไม่มองสินเชื่อเป็นแค่ “เงินก้อนเข้าบัญชี”
แต่เห็นทั้งภาพความเสี่ยงของธุรกิจในระยะ 2–3 ปีข้างหน้า

ตารางเปรียบเทียบ: ดึงทุกดีลมาอยู่หน้าเดียวกัน

พอได้ข้อเสนอจาก 2–3 แห่ง ให้คุณเปิด Excel หรือ Google Sheets แล้ววางหัวตารางประมาณนี้

• ธนาคาร / โปรแกรม

• วงเงินที่ขอ (ใช้ฐานเท่ากันเช่น 2 ล้านบาท)

• ค่างวดต่อเดือน / ระยะเวลาผ่อน

• วิธีใช้วงเงิน (เงินก้อน / วงเงินหมุนเวียน / ผสม)

• ค่าธรรมเนียมตั้งต้น + รายปี + ค่าค้ำ

• เอกสารสำคัญที่ต้องใช้

• ข้อสังเกตเรื่องความยืดหยุ่น / เงื่อนไข

แล้วแปลงทุกดีลให้อยู่ในฐานเดียวกัน เช่น “ถ้ากู้ 2 ล้านบาทจากแต่ละเจ้า”
คุณจะเห็นความต่างชัดขึ้นว่า:

• ดีลไหนค่างวดสูงแต่จบหนี้เร็ว

• ดีลไหนค่างวดเบาแต่ยืดเวลานาน ต้องแบกดอกเบี้ยรวมมากขึ้น

• ดีลไหนมีค่าธรรมเนียมยิบย่อยที่ทำให้ต้นทุนแท้จริงสูงกว่าที่คิด

เหมาะ/ไม่เหมาะ: ดีลแบบไหนเข้ากับธุรกิจของคุณ

แทนที่จะถามว่า “ดีลไหนดีที่สุด” ให้ถามว่า

“ในสเตจนี้ของธุรกิจเรา ดีลแบบไหนเสี่ยงน้อยที่สุดและคุ้มที่สุด”

ถ้าคุณเป็น SME รายย่อม–กลางที่ตั้งหลักแล้ว

ตัวอย่างเช่น ผู้ประกอบการรายย่อม–กลาง มีรายได้เกิน 1.8 ล้านบาทต่อปี มีสเตทเมนต์และภาษีพอสมควร แต่ไม่มีทรัพย์สินจดทะเบียนในชื่อบริษัท

• การดูโปรแกรมอย่าง “Smile Biz ธุรกิจยิ้มได้” ของ SME D Bank ที่เน้นไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน และใช้ บสย. ช่วยค้ำบางส่วน อาจเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีสำหรับนำเข้าตารางเทียบกับข้อเสนอจากธนาคารพาณิชย์อื่น ๆ

ถ้าค่างวดไม่กินสัดส่วนรายได้มากเกินไป และคุณรับภาระค่าค้ำ/ค่าธรรมเนียมรวมได้ในระยะ 2–3 ปี ดีลลักษณะนี้ถือว่าน่าสนใจ

ถ้าคุณเป็นผู้ประกอบการรายจิ๋วที่เริ่มจัดเอกสารให้เป็นระบบ

ในช่วง 2567–2568 SME D Bank ยังมีโปรแกรม “จิ๋วสุดแจ๋ว” และ “Micro OK” ที่เน้นรายย่อยและไมโครเอสเอ็มอี วงเงินระดับหลักแสน ไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน เน้นเสริมทุนและพัฒนาไปพร้อมกัน

ดีลแบบนี้เหมาะสำหรับ

• ร้านเล็ก ๆ ที่เริ่มเดินบัญชีและยื่นภาษีอย่างจริงจัง

• ต้องการเงินทุนไม่มากแต่ต้องการ “เคสเครดิตดี ๆ” ในระบบ เพื่อใช้ต่อยอดกับวงเงินที่ใหญ่ขึ้นในอนาคต

ถ้าคุณทำธุรกิจสุขภาพและความงาม / คลินิกเสริมความงาม

ฝั่งธนาคารพาณิชย์หลายเจ้าเริ่มออกโปรแกรมเฉพาะทาง เช่น

• หน้า “ธุรกิจสุขภาพและความงาม” ของกสิกรไทย ที่แนะนำ สินเชื่อธุรกิจ SME เลือกได้ พร้อมข้อความชัดเจนว่า “เปิดร้านปีเดียวก็กู้ได้ ไม่ต้องใช้หลักประกัน” สำหรับธุรกิจร้านเสริมสวย สปา คลินิกความงาม และบริการสุขภาพอื่น ๆ

สำหรับคลินิกที่มีแพทย์เป็นเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นหลัก ยังมีโปรแกรมเฉพาะอาชีพ เช่น

• สินเชื่อเพื่อผู้ประกอบการวิชาชีพแพทย์ของ SCB ซึ่งจัดเป็นสินเชื่อธุรกิจสำหรับแพทย์/คลินิกโดยเฉพาะ มีทั้งแบบใช้และไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน ขึ้นอยู่กับโครงสร้างดีลที่เลือก

• สินเชื่อ “กลุ่มวิชาชีพทางการแพทย์” ของธนาคารออมสิน ที่ให้กู้สูงสุดถึง 10 ล้านบาท และมีทางเลือกแบบ Clean Loan (ไม่ใช้บุคคลค้ำประกัน) วงเงินไม่เกิน 2 ล้านบาทผ่อนได้นานสุด 10 ปี

โปรแกรมพวกนี้สะท้อนว่า ธนาคารเห็น “ศักยภาพรายได้ของอาชีพ” และ “โมเดลธุรกิจคลินิก” จึงออกเกณฑ์พิจารณาและวงเงินที่ต่างจาก SME ทั่วไป การเปรียบเทียบดีลจึงควรรวมทั้งโปรแกรมทั่วไปและโปรแกรมเฉพาะทางไว้ในตารางเดียวกัน

ตัวอย่างสถานการณ์: ใช้ตารางเปรียบเทียบแบบเจ้าของกิจการมืออาชีพ

ตัวอย่างที่ 1 – โรงงานเล็ก/ธุรกิจ B2B รายจ่ายก่อนรับเงินทีหลัง

• คุณมีเครดิตเทอม 60 วัน เงินจมในลูกหนี้การค้าเกือบตลอดเวลา

• ต้องการเงินทุนเสริมเพื่อไม่ให้ขาดสภาพคล่องช่วงรอเก็บเงิน

ในตารางเทียบ ดีลที่ควรเอามาดูคู่กันคือ

• สินเชื่อเสริมสภาพคล่องของธนาคารพาณิชย์ที่อิงจากยอดเดินบัญชี

• สินเชื่อเพื่อ SME ของธนาคารรัฐที่ไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำ แต่ใช้ บสย. ค้ำแทน (เช่น Smile Biz)

แล้วดูว่า ดีลไหนทำให้ “ช่วงรอยต่อ 60 วัน” ของคุณ ไม่ทำให้บัญชีติดลบหรือต้องหันไปหาวงเงินนอกระบบ

ตัวอย่างที่ 2 – คลินิกเสริมความงามต้องการขยายห้องหัตถการ

• คุณมีคลินิกหลักอยู่แล้ว รายได้ค่อนข้างนิ่ง

• ต้องการขยายห้องหัตถการ/ซื้อเครื่องมือเพิ่ม

ในตารางเทียบ คุณอาจมี 3 บรรทัดหลัก ๆ

1. โปรแกรมสินเชื่อธุรกิจ SME เลือกได้ (KBank)สำหรับธุรกิจสุขภาพ–ความงาม ที่ไม่ต้องใช้หลักประกันถ้าเข้าเกณฑ์เวลาเปิดร้าน

2. สินเชื่อเพื่อผู้ประกอบการวิชาชีพแพทย์ (SCB) ที่อิงอาชีพ/รหัสแพทย์ของคุณเป็นสำคัญ

3. สินเชื่อกลุ่มวิชาชีพทางการแพทย์ (ออมสิน) แบบ Clean Loan วงเงินไม่เกิน 2 ล้านบาท

จากนั้นเปรียบเทียบ

• วงเงินที่ได้จริงเมื่อใส่ตัวเลขรายได้–หนี้เดิม

• ระยะเวลาผ่อนเทียบกับ “ระยะเวลาคืนทุนของการลงทุนใหม่”

• ความยืดหยุ่นกรณีลงทุนแล้วรายได้เพิ่มช้ากว่าที่คาด

ดีลที่ “ค่างวดไม่บีบเกินไปในปีแรก” มักปลอดภัยกว่าดีลที่ให้วงเงินสูงสุดแต่ภาระจ่ายหนักเกินสายป่าน

สรุป: เปรียบเทียบดีลให้เป็น ก่อนตัดสินใจรับสินเชื่อไม่ใช้หลักทรัพย์

ในช่วงปี 2567–2568 ตลาดไทยมีโปรแกรม สินเชื่อ SME ไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน ให้เลือกมากขึ้น ทั้งจากธนาคารรัฐอย่าง SME D Bank และออมสิน รวมถึงธนาคารพาณิชย์รายใหญ่ที่ออกโปรแกรมเฉพาะกลุ่มอาชีพและธุรกิจเฉพาะทางอย่างธุรกิจสุขภาพและความงาม

หน้าที่ของเจ้าของกิจการจึงไม่ใช่แค่ “หาแบงก์ที่ดอกเบี้ยถูกสุด”
แต่คือการ

1. มองให้ชัดว่าธุรกิจของเราติดอยู่ตรงไหนของ “รอบเงินจริง”

2. ขอข้อเสนอจากหลายที่ แล้วดึงทุกดีลมาเปรียบเทียบบนตารางเดียวกัน

3. ดูครบทั้งโครงสร้างวงเงิน ค่างวด ต้นทุนแท้จริง เงื่อนไข และผลต่อสายป่าน

4. เลือกดีลที่ทำให้ธุรกิจไปต่อได้อย่างยั่งยืน ไม่ใช่แค่ได้เงินก้อนในวันนี้

จากนั้นค่อยพาผู้อ่านไปต่อด้วยลิงก์ “คู่มือสินเชื่อ SME ไม่ใช้หลักทรัพย์ค้ำประกัน” (หน้าแม่)
เพื่อศึกษารายละเอียดเชิงลึกของผลิตภัณฑ์แต่ละแบบอีกทีหนึ่ง

โจทย์:

• ต้องจ่ายค่าวัตถุดิบ ค่าแรง ค่าเช่าพื้นที่ก่อน

• แต่ลูกค้าจ่ายทีหลัง หรือยอดขายรายวันเหวี่ยง

สินเชื่อที่มักตอบโจทย์

• วงเงินหมุนเวียน (OD / Revolving)

• สินเชื่อจากยอดขาย (Merchant / QR Cash Advance)

แนวคิด:

• ใช้ OD เป็นกันชนสำรอง เผื่อวันรายรับช้ากว่าปกติ

• ใช้ Cash Advance ช่วยให้ผ่อนหนี้ตามยอดขายจริง ไม่มีค่างวดคงที่มายึดตายตัวทุกเดือน

2. เงินจมในลูกหนี้การค้า/เครดิตเทอมยาว

โจทย์:

• ขายแบบ B2B มีเครดิตเทอม 30–90 วัน

• มีใบแจ้งหนี้กองเต็ม แต่เงินสดในมือกลับตึง

สินเชื่อที่มักตอบโจทย์

• Invoice Financing / Factoring

คุณเปลี่ยนใบแจ้งหนี้ที่มีเครดิตเทอมยาว ให้เป็นเงินสด 70–90% ภายในไม่กี่วัน จากนั้นเมื่อครบกำหนด ลูกค้าค่อยจ่ายคืนให้สถาบันการเงินตามเงื่อนไขที่ตกลงไว้

3. อยากลงทุน/ขยายกิจการ แต่ยังไม่อยากผูกหลักทรัพย์

โจทย์:

• รีโนเวตร้าน เพิ่มเครื่องจักร เปิดสาขาใหม่

• ต้องการเงินก้อน แต่ไม่อยากเอาบ้าน/ที่ดินไปค้ำ

สินเชื่อที่มักตอบโจทย์

• Term Loan ไม่มีหลักทรัพย์

• Term Loan ร่วมกับบสย.ค้ำประกัน

ข้อดีคือ มียอดค่างวดคงที่ วางแผนกระแสเงินสดระยะ 2–5 ปีได้ค่อนข้างชัด แต่ต้องมั่นใจว่า “หลังลงทุนแล้ว ยอดขายและกำไรจะพอจ่ายค่างวด” ตามแผน ไม่เช่นนั้นอาจต้องเจรจาปรับโครงสร้างในอนาคต